Discriminatie, heb ik daar zelf mee te maken? Een onderwerp waar ik even goed over na moest denken. Ik ben bijvoorbeeld niet van buitenlandse afkomst en op die manier heb ik nooit discriminatie ervaren. Maar toen ik verder gingen denken kwam ik uit bij mijn vorige baan. Hier werd (hoop ik) niet opzettelijk gediscrimineerd, maar ik had soms toch het gevoel dat ik minder was dan de rest en met de rest bedoel ik dan mijn mannelijke collega’s waarmee ik samenwerkte.
Voor een lange tijd heb ik gewerkt bij mijn vorige baan, in het begin fulltime en bij het starten van een nieuwe studie parttime, maar ik was er vaak en kon goed meedraaien. Ik werd op een gegeven moment op verschillende plekken ingezet en kon dus veel van de werkzaamheden oppakken. Naarmate ik ouder werd vond ik de werkzaamheden wat simpel worden. Ik was nog jong toen ik daar begon te werken en had weinig werkervaring, maar naarmate de tijd vorderde viel het mij op dat ik grotendeels nog steeds dezelfde werkzaamheden had als in het begin. Het waren er alleen wat meer.
Gaan of blijven
Op een gegeven moment zou ik ontslagen worden, omdat ik begon met studeren en ik te duur werd. Ik mocht blijven mits ik een opleiding ging doen binnen het bedrijf, maar dit was niets voor mij. Ik zou dus na de vakantie ontslagen worden. Mijn contract liep immers af en als zij mij niet zouden ontslaan kreeg ik automatisch een vast contract. Tot mijn grote verbazing heb ik er niks meer over gehoord en was het al lang na de zomer en werkte ik er nog steeds. Ik heb dit toen aangekaart bij mijn leidinggevende en die zei dat ze me toch graag wilde houden. Ik had dus een vast contract.
Met mijn werkervaring en een vast contract verwachtte ik dat ik wellicht wat hoger op kon komen. Er was ook vraag naar nieuwe leidinggevenden voor verschillende avonden, dus ik hoopte dat ze mij zouden benaderen, omdat ik vaker de avonden meedraaide en dan de leidinggevende hielp. Ik wist dus precies wat voor processen er uitgevoerd moesten worden in de avond. Maar in die jaren dat ik er gewerkt heb werd het nooit aan mij gevraagd en ik kreeg het gevoel alsof ze me te min vonden voor die functie, terwijl ik altijd mijn best deed.
De nieuwe werknemers
Wat ze wél deden was nieuwe werknemers aannemen om leidinggevende te worden voor de avonden. Zij hadden bijna of geen kennis van wat er moest gebeuren en moesten nog helemaal opgeleid worden én toevallig waren het altijd mannen. Vaak niet ouder dan ik en soms nog een paar jaar jonger dan ik. Achteraf vind ik dit apart en krijg ik het idee dat vrouwen niet ‘goed’ genoeg waren voor de functie. Van een collega, een man, heb ik ook een keer te horen gekregen dat een andere collega, een vrouw, die er al meer dan vijf jaar werkt wel eens had aangegeven dat zij de functie op zich wilde nemen. Zij kreeg die niet. Ik heb hierdoor mijn twijfels over de verhouding man en vrouw op deze werkvloer.
Op het einde stond ik daar in de avond hetzelfde werk te doen als de 15-jarigen die net begonnen met werken, met een leidinggevende die vaak nog jonger was dan ikzelf. Er is mij in die periode nog gevraagd of ik wat anders wilde doen dan die werkzaamheden, waarop ik ‘ja’ heb gezegd en heb uitgelegd wat ik graag zou willen doen en dat de huidige werkzaamheden mij niet meer bevallen. Nooit meer wat van gehoord. Na al die jaren heb ik ontslag genomen. Het waren leerzame en ook leuke jaren, maar toch voelde ik mij gediscrimineerd.
(The authoress is a student at Hoogeschool Utrecht / Faculty of Communication (Dutch partner of AAA project). Her post was uploaded by Karin Drda-Kühn.)
(Picture credits: Pixabay CC)
